Dag 7, 3 mei - Page

Page, AZ Weather Forecast

 

 

Na een goede nacht te hebben gemaakt (we waren niet voor niets om kwart voor negen al gaan slapen......)  waren we vanochtend allemaal rond half 7 klaar wakker.

Lekker rustig aan gedaan, allemaal even gedouched en toen gingen we gebruik maken van het complimentary breakfast (dit betekent niet meer en niet minder dat het ontbij inbegrepen is in de prijs).

Nu is dat bij ieder hotel weer verschillend. We hebben op onze vorige trip in California ook wel eens zo'n ontbijt gehad, dat was dat Contintental, dat hield in koffie en een soort van krentebroodje met veel glazuur erop wat werkelijk niet te eten was, ik weet niet wat die amerikanen denken wat wij 's ochtends eten. Maar dit in ieder geval niet!?!?!

Dus eigenlijk zonder verwachtingen stapten we de eetzaal binnen. En nou dat viel absoluut niet tegen. Roerei met soort blokjes gekruide aardappel, pancakes met siroop, koffie met jus dórange of appelsap, yoghurtjes en inderdaad van die koffiebroodjes maar die waren wel lekker. Je kon zelf je brood roosteren met jam, maar wij als echte hollanders zijn de hadden natuurlijk de Nutella meegenomen vanaf onze hotelkamer. Want ja zonder een broodje chocopasta kan de dag niet goed beginnen voor de kids.

Na dit alles lekker opgepeuzeld te hebben, gingen we rond half 10 richting Antelope Canyon. We hadden gekozen voor de Lower Canyon, in een aantal verslagen had ik gelezen dat de upper wel mooier met lichtinval is, maar de lower juist leuker en avontuurlijker is met name voor kinderen.

We waren mooi op tijd en konden mee met de tour van 10 uur. Op de website van ontdek-amerika.nl stond dat de gids je afzette bij het begin van de Canyon. Maar dat was nu in ieder geval niet zo. De gids ging met ons mee de canyon in en vertelde van alles,  het was wel een beetje een patsertje; hij kwam met allerlei wilde verhalen waarvan wij ons nog steeds afvragen wat is er wel en wat is er niet van waar. Wat hij wel vertelde is dat in augustus 1997 er een aantal mensen verdronken zijn in de Canyon. Als het gaat regenen, loopt de canyon heel snel vol en moet je dus ook zorgen dat je eruit bent. Een gids was mee met deze mensen en vertelde dat ze eruit moesten ivm met de regen. De gids ging vervolgens naar zijn huisje en de mensen gingen nog even terug naar de Canyon voor wat foto's. Helaas kunnen ze dit niet meer navertellen. Maar het geeft dus wel aan, dat de gidsen niet alleen maar gekkigheid vertellen.

Pas als je vlak voor de canyon staat zie je hem eigenlijk pas. Vooral de ingang is er indrukwekkend. Het was maar goed dat we niet al te veel zijn aangekomen in gewicht, anders hadden we er niet doorheen gepast :).

 

                                       

 

 

Op de 2e foto zie je mensen er inklimmen.

 

Gelukkig was onze groep erg klein, met ons nog 2 andere stellen, dus totaal 8 personen. We waren ook een hele tijd alleen in de Canyon, maar wat een ervaring!!!!!!

Hier zijn geen woorden voor....................  De foto's die ik hier op de website zet, kunnen eigenlijk totaal niet overbrengen hoe het in het echt eruit ziet. Door het sterke lichtverschil is het wel heel moeilijk om de schoonheid een beetje fatsoenlijk op een foto te zetten. Vooral de kleuren komen niet goed uit op de foto's. In het echt zijn de rotsen veel meer oranje van kleur en de lucht was felblauw. Ach de herinneringen blijven ons sowieso wel bij!

 

                          

Wel nam onze gids overal goed de tijd voor en nam ook voor iedereen groepsfoto's. Staat toch altijd goed in het familiealbum!!

We hebben bijna anderhalf uur in de Canyon doorgebracht met behoorlijk wat klauteren en door smalle doorgangen klimmen. Ben je claustrofobisch dan is dit niet echt aan te raden. Je gaat ook steeds dieper de Canyon in en aan het einde heb je een behoorlijk steile trap die je weer boven brengt. Daar aangekomen lijkt het net of je op de maan geland bent. Wat een apart landschap.

 

       

 

Dit hadden we zeker niet willen missen. Zelfs Daan en Tessa waren er helemaal weg van. Ze vonden het zelfs mooier dat de Grand Canyon. Maar dat komt ook door het klauteren en klimmen in de Canyon en het indrukwekkende dat je echt tussen deze mooie rotsen loopt.

Het was inmiddels half 12 geweest en we reden door naar HorseshoeBend. Ook dit moest een prachtig gezicht zijn en dat wilden we natuurlijk met eigen ogen bekijken. Dit is eigenlijk om de hoek van Antelope Canyon. Binnen een kwartiertje waren we er. Tenminste op de parkeerplaats, daarna kwam er nog een leuke wandeling van zo'n 20 minuten in het zonnetje door het mulle zand. Wat waren we blij dat we hier in mei zijn, het is hier nu 28 graden. Je moet er niet aan denken om dit te doen terwijl je praat over 35 tot 40 graden?????

Het mooie van al deze natuur is, is dat je pas op het laatste moment het werkelijk ziet.  Dat was ook hier het geval. Maar weer werden we betoverd door de geheimen van de natuur......  (klonk wel erg mooi vond ik). In alle verslagen waar foto's in staan vermeld vond ik het wel altijd wel heel mooi, sta je er zelf dan kun je het gewoon niet beschrijven. Maar om jullie toch maar een beetje te laten meegenieten, hieronder weer een paar foto's.

 

   Het pad naar HorseShoeBend.

 

  Mooi he???

  je moest wel uitkijken, want er stonden geen hekken. En bij de rand ging het ook gelijk naar beneden. Maar Daan is geen mietje en ging goed bij het randje zitten en staan zodat hij het goed kon zien. Erg fijn voor zijn moeder, want die kreeg het er erg van op haar heupen.

Nadat we dezelfde weg ook weer terug hadden genomen, waren wel toe aan wat ontspanning. Eerst even gestopt bij de WalMart om wat kant en klare salades te kopen. Dan konden we lekker gaan picknicken bij Lake Powell hadden we zo verzonnen.

We hadden onze America Beautiful Pass al aangeschaft in de Grand Canyon. Dit is een pas wat je toegang geeft tot ieder National Park in de USA. Het is een jaar geldig en met de inkomsten worden de parken bijgehouden.

Toen we bij het Lone Rock bij Lake Powell aankwamen, wachtte ons helaas een teleurstelling. Het zonnetje scheen, het water was blauw, uitzicht was geweldig, de auto kon mee op het strand, alleen er was binnen een halfuurtje een geweldige wind op komen zetten. We konden niet eens buiten de auto staan zonder gezandstraald te worden. Dus dat werd de salade in de auto opeten. Wat moeten we nu gaan doen?

 

 

We hadden het met de kids al eerder over gehad om misschien een powerboat te huren. Dat was even op de achtergrond gekomen, maar Daan vond het nu toch wel een goed idee. We konden toch niet op het strand zitten of liggen. Dus wij op naar de botenverhuur. Helaas zat het weer niet mee. We waren een uur te laat. Je kan een powerboat huren bv voor minimaal2 uur, maar dat dient te gebeuren voor half 2 's middags. Wij waren er natuurlijk pas om half 3, dus dat werd het ook niet.

Tot overmaat van ramp hoorden we gisteren bij de receptie dat het zwembad bij het hotel werd opgeknapt en nog niet gereed was. Dus daar konden we ook niet relaxen.

Plan 2 dan maar uit de kast gehaald. Eigenlijk wilden we morgen via de 89A naar Bryce rijden. Dan kom je vanzelf langs Lees Ferry en Marble Canyon. Nu besloten we om, als het morgenochtend lekker weer is, alsnog een powerboat te huren en daarna door te rijden via de 89 naar Bryce.

Dan moesten we vandaag nog even naar Lees Ferry, hier zijn 2 bruggen die over de Colorado River heen zijn gebouwd.  De weg ernaartoe viel uiteindelijk toch weer een beetje tegen. In Nederland denk je ergens snel te zijn, maar hier moet je minimaal toch wel in uren denken voor je ergens bent.

 

        

 

 

Rond 4 uur kwamen we hier aan en hebben even lekker rondgekeken. Een paar mooie foto's gemaakt en toen richting het hotel gereden. Daarna nog even lekker gerelaxed in de kamer en toen gaan eten bij een Mexicaans Restaurant met megagrote Margharita's. Erg lekker maar ook erg machtig. Nu maar hopen dat al die bonen ons niet in de weg gaan zitten, vannacht.

Al met al hebben we een zeer indrukwekkende dag achter de rug. We zijn benieuwd wat ons morgen weer gaat brengen. Dan bezoeken we Bryce Canyon. We houden jullie op de hoogte!!!