Dag 6, 2 mei - Page

Page, AZ Weather Forecast

 

Gisteravond eerst nog even lekker gegeten in het hotel, waar ze een gezellig restaurant hebben met live-muziek. Een echte Banjoman. Gezellige liedjes waarvan we er toch ook een hoop kenden, alleen meezingen was niet echt gewenst..... Heerlijke steak en spareribs voor de ouders en kip en soort vissticks voor de kids.

Je leest geregeld op reisverslagen dat mensen de zonsopgang bekijken bij de Grand Canyon. Dit is erg vroeg nl. begin mei om half 6 's ochtends. Je moet wel gek zijn om dat te bekijken dacht ik................

Maar je raadt het al. Mariëlle was zo gek om dit mee te maken. Om half 5 werd ik wakker en dacht tja als ik zometeen aankleed dan kan ik het meemaken. Eerst even uit het raam gekeken of het niet regende en niet al te bewolkt was. Dat viel gelukkig mee en zo kwam het dat Mariëlle om 5 uur 's ochtends in de auto zat. De rest van de familie lag nog in diepe rust, dus dat hebben we maar zo gelaten.

Het was erg koud zo vroeg in de morgen. Zo'n 8 graden met een behoorlijk koude wind, maar het was een geweldige ervaring om mee te maken hoe het licht werd in de Canyon. Helaas was het niet echt zonnig dus de kleuren kwamen niet echt goed uit.

 

   

Om half 7 was ik weer terug in de hotelkamer, waar Daan inmiddels net wakker was. De rest werd na een uurtje wakker en na een licht ontbijt op de kamer en de koffers weer gepakt te hebben, gingen we weer op weg naar de Grand Canyon, zo rond half 9.  We wilden wat uitkijkpunten gaan bekijken en hier kom je niet met de auto.  Er rijdt een bus die bij alle uitkijkpunten stopt en daar kun je dan uitstappen en weer een volgende bus nemen. Maar ook kun je bijvoorbeeld naar het zelfde point lopen. We hebben ons af laten zetten bij het eerste uitkijkpunt, Trailview Overlook en zijn toen verder gaan lopen naar Maricopa Point. Inmiddels was ook de zon doorgekomen en dit gaf met de wolken een geweldig zicht in de Canyon. Ieder point heeft ook weer zijn eigen vergezicht. Je blijft maar foto's maken, overal waar je kijkt is het mooi.

We wisten dat het indrukwekkend zou zijn, maar als je er zelf staat is het onvoorstelbaar. Wat een indrukwekkend schouwspel zie je daar, zonder dat er iets gebeurd.

    

Ook zagen we zo'n 10 Condors vliegen wat een fantastisch gezicht is, zeker als je weet dat de Condor op uitsterven stond en ze een aantal jaren geleden de laatste paar hebben uitgezet en nu er inmiddels weer zo'n 50 Condors vliegen met name in de Grand Canyon.

 

De gezinsfoto bij de Canyon (en inderdaad Mattrob; door een japanner)

 

Nadat we naar het Hopi Point zijn gelopen, hebben we de bus teruggenomen naar de auto. Het was inmiddels na elven en we gingen richting Page met nog wat uitkijkpunten bekijkende aan de route 64 zoals Desert View. De kids waren inmiddels Canyonmoe en wilden liever even in de auto blijven zitten, maar bij DesertView zijn we nog even met zn allen geweest. Daan besloot vandaag de echte puber uit te hangen en vond het vooral niet cool als je interessant ging doen. Hij heeft nog wel een aantal foto's gemaakt, maar we zijn wel heel benieuwd waar hij die van gemaakt heeft :)

Tessa wilde vooral wel veel op de foto, want dat gaf leuke plaatjes voor op haar hyves!!

 

Nadat we hier nog even hadden rond gekeken, was het inmiddels even voor 1 uur en vervolgenden we onze reis richting Page. Op het reisverslag van (ik meen) Jerbia, heb ik vorig jaar gelezen dat ze naar de Coalmine Canyon waren geweest en het zag er zo indrukwekkend uit, dat ik daar ook wel naar toe wilde. Het was redelijk op de route naar Page, we moesten alleen bij Tuba City een half uurtje omrijden (totaal 1 uur, half uur heen en weer terug natuurlijk). Dit was op zich geen straf want de omgeving is geweldig om naar te kijken. Maar je waant je wel aan het eind van de wereld want je ziet echt helemaal niemand rijden op de weg.

We moesten op letten op milemarker 337 en een windmolen, daar moesten we een onverharde weg in. Nou die windmolen kon je al 2 miles van te voren zien, dus dat was geen probleem.

Een klein stukje over een onverharde weg, was ook geen moeite voor onze Chrysler Aspen (toch handig zo'n SUV die gaat overal overheen). Pas op het laatste moment zie je de Canyon, de kids vroegen zich al af wat we een vredesnaam moesten doen bij die windmolen. Is ie zo bijzonder dan??  Er stonden een aantal picknicktafels en daar wilden we even zitten en wat eten en drinken (uit onze handige coolbox).

Maar we stapten uit de auto en waaide letterlijk uit onze hemd. We hebben snel wat foto's van de geweldige omgeving genomen en toen snel weer in de auto, want je kon ook alleen een heel stuk van de rand afstaan anders waaide je er echt in.

Het was even omrijden en we hebben er helaas niet lang van kunnen genieten door de wind, maar we hadden het niet willen missen. Wat een geweldig plekje. Zeker omdat het nergens staat aangegeven.

 

   

 

Na nog een eindje rijden kwamen we om 4 uur aan in Page bij ons 3e hotel Quality Inn met een hotelkamer met Mountain View en uitzicht over de GlenCanyonDam.

Tot spijt van de kids hebben ze het zwembad net opgeknapt en dat had wat vertraging en is daarom nu nog niet geopend, dus zwemmen zit er helaas niet in voor ze. De koffers in de hotelkamer gezet en opeens zegt Daan; Goh waar is eigenlijk mijn rugzak???????????????????   Ja dat weten wij dus ook niet, er zat gelukkig niet veel in behalve de kaartspelletjes en de dobbelspelletjes. Het hoesje van zijn Nintendo (de Nintendo zelf had ie in de auto al).

Maar na lang denken weten we nog steeds niet waar de rugzak is blijven liggen. Gisteren was ie al niet in het hotel meegekomen. Bij het hotel Mandalay Bay heb ik de kamers 3 keer gecontroleerd en alles was leeg. Dus het blijft een raadsel, alleen een goede leer voor onze puber, dat alleen je hoofd vastzit aan je romp en dat je goed op je spullen moet letten.

Terwijl Mariëlle de weblog bijwerkt, doen Patrick, Daan en Tessa een dobbelspelletje. Heeeee  ze hadden toch geen spelletjes??  Gelukkig had Daan op de Ipod een dobbelstenen gedownload, dus een spelletje was zo verzonnen.

Maar ja, als snel werd dit een spel waar iedereen zoveel mogelijk wilde valsspelen. Vooral Patrick en Tessa (wat lijken ze toch op elkaar) hebben er een handje van.

In een van de reisverslagen had ik gelezen dat er een restaurant op loopafstand van hotel Quality Inn lag, The Dam Grill Restaurant, waar ze ook Mexicaans eten zouden serveren. Dat leek ons wel wat, en een stukje lopen voor je eten is ook geen straf. Nu viel het ons op dat hier meer mensen lopen en ze hadden zowaar echte voetpaden. Schijnt hier toch wat meer gebruikelijk te zijn.

Bij het restaurant aangekomen, tenminste we denken dat dat um was want het was de enige met die naam. Kijken we op de kaart, maar helaas geen Mexicaans eten bij het restaurant. Maar omdat het er toch wel lekker uitzag, wij naar binnen. De kids hebben lekker spaghetti met meatballs gegeten, Patrick soort ravioli met vis. En Marielle een Sirloin Steak (deze was 8 oz, het was de lichtste dus die maar genomen). Het eten smaakte heerlijk, niet zo vet en zeer goed met kruiden op smaak gebracht.

Alleen houden wij het nog bij het hoofdgerecht. Een voorafje en een toetje gaan wij hier nog steeds niet redden. Zo'n voorgerecht is bij ons een heel hoofdgerecht.

Daarna lekker terug naar het hotel gelopen en zijn we gelijk gaan slapen (het was kwart voor 9).  Wat ons trouwens opviel toen we Page binnenreden dat ze hier gek zijn van kerken. Er stonden er zeker wel 10 op een rijtje bij elkaar. Allemaal verschillende geloven (het is toch gelukkig maar 1 God). Ook op onze hotelkamer ligt in het kastje verschillende bijbels. Dus we zijn nog wel even bezig :).

 

Tot morgen