Dag 15, 11 mei - naar huis

Tja nog even een update over gisteren..... Patrick was het eigenlijk een beetje zat al dat rijden en wilde in het hotel eten. Maar ja zei Tessa; het is moederdag en mamma mag kiezen waar we gaan eten!!!!

Dus omdat de dichtstbijzijnde Outback maar zo'n 12 minuten rijden was (viel dus best mee) toch daar maar naar toe gegaan. Ons afscheidsmaal. Het was afgeladen, maar niet zozeer het restaurant alswel de parkeerplaats. Er waren meer restaurants en echt alles stond vol. We hebben zeker een kwartier rondjes gereden voordat we een plekje vonden.

Nou dat beloofd wat in de outback dachten we nog. We kregen de welbekende bieper mee en het zou zo'n 35 minuten duren. Ach dat viel te overzien en met een lekkere Margarita aan de bar houden we dat wel vol. Maar binnen een kwartier ging dat ding al trillen en knipperen en waren we aan de beurt.

Uiteraard weer begonnen met de blooming Onion. Zalig gewoon weer. Tessa ging voor de SpareRibs, Daan de Cheeseburger en Patrick en Mariëlle voor de Sirloin en de Victorian filet. Perfecte afsluiting van de vakantie.

Toen terug naar het hotel, waar we helaas niet konden genieten van het uitzicht over de baai, we keken uit over een saai dak en de zijkant van het hotel. Maar goed, je mag ook niet alles verwachten via Hotwire, zullen we maar zeggen. Ik was wel blij dat we een stuk minder betaalde als de normale prijs (50% geloof ik) anders had ik me toch zeker gen...... gevoeld!!!!!!!

Van alle hotels vonden we deze eigenlijk het meest tegenvallen, misschien wel omdat we het zat zijn en de vlucht terug maar zo snel mogelijk achter de rug willen hebben.

Tuurlijk slecht geslapen, want onze vlucht terug was om 8.00 am vanuit SFO. Dat betekende om 5.00 am opstaan. Ik had mijn wekker gezet op mijn telefoon maar niet aangedacht dat in Nederland ze mij nog wel eens zouden kunnen bellen. Dus om 2 uur s nachts zit ik stijf rechtop in bed van schrik.... de telefoon gaat af. Oh nee niet het alarm maar we hebben een beller.....

Tja die moet morgen maar nog eens terugbellen. Dan heeft ie waarschijnlijk meer succes.

Naar het vliegveld terug was in een vloek en een zucht gereden. Auto afgeleverd bij Alamo. Netjes een bonnetje met allemaal nullen (betekent dat je niets hoeft bij te betalen, altijd controleren anders ben je de pisang!!)

Met de shuttle naar de incheck. Nog even ontbeten op het vliegveld in het altijd heerlijke Yankees buffet (oid).  De omeletten en de gebakken spek vond Patrick en Tessa nog wel lekker, Daan en Mariëlle kwamen die de neusgaten uit. Dus die bestelden French toast met vers fruit....  Nou nou dat was smullen.......  French toast was dus hele dikke sneeen soort brood, gebakken en met poedersuiker bestrooid, laten we zo zeggen. Ik denk dat schoenzolen beter smaken. Dan maar het vers fruit van het seizoen. Dat waren aardbeien.........goh lekker zou je zeggen. Klopt ook alleen de aardbeien zaten in een bakje zo groot als een eierdopje....  Nu is alles in Amerika zo groot!!!!!!

Behalve dit bakje met fruit.  De honger was inmiddels al behoorlijk vergaan toen we gingen boarden.

De eerst vlucht naar Washington DC verliep voorspoedig en zelfs 40 minuten vroeger dan gepland zijn we geland. We vlogen met een 777, die helemaal vernieuwd was van binnen. Ook de gewone economy stoelen waren zo ruim opgezet, dat het net leek op je economy plus had. Een perfecte vlucht dus.

Om Washington nog even "heerlijk" gedineerd bij Wendy's. Een ordinaire hamburgertent , maar goed je weet wat je krijgt en Daan en Mariëlle hadden behoorlijk wat trek gekregen na die delicious French toast.

Ook de 2e vlucht verliep volledig volgens plan en kwam ook 30 minuten eerder aan dan de bedoeling was. Helemaal goed dus, alleen jammer dat er een paar kleine (nog geen jaar) in het vliegtuig zaten die werkelijk waar bijna de hele vlucht hebben zitten gillen. En dan bedoel ik gillen.......  We waren blij dat we er een paar rijen vandaan zaten. Want zelfs met oordopjes in was het heftig.

Ik snap best dat iedereen het recht heeft om te vliegen, maar een klein beetje rekening houden met je medepassagier zou ook fijn zijn.

Opa Bos kwam ons ophalen en rond 8 uur waren we thuis en had Oma voor een paar heerlijke broodjes gezorgd. Zo wij kunnen er weer even tegen.

De kids besloten toch om vandaag maar alweer naar school te gaan. Het is toch het beste om gelijk in het ritme te komen.

Helaas de vakantie is voorbij..................................  maar de foto's en de herinneringen blijven!!!